Polska mowa...

Ludzi ze względu na sposób posługiwania się językiem można podzielić na tych, którzy by przekazać jakąś informację, tworzą rozległe wypowiedzi, które w dodatku stale rozbudowują, bo po drodze przypomina im się sto innych historii (cecha Panny D.*), a także na tych, którzy w sposób szybki, krótki i bezpośredni komunikują to, co chcą zakomunikować.

Ci drudzy bardzo często w swoich wypowiedziach stosują niezliczoną liczbę wulgaryzmów, które ułatwiają nam (słuchaczom) określenie jakie uczucia targają daną osobą.

Podsłuchane w autobusie:

Ona: w Mikołowie to oni w oszołomie** stoją na dworze. No i stój sobie kurwa tak w tym pierdolonym stroju kurwa na tym mrozie. Kurwa. To się tak kurwa nie da!

No właśnie. I to właśnie dzięki owym niecenzuralnym słowom możemy przypuszczać, że owa kobieta była lekko zdenerwowana faktem, że w Mikołowie oni tam stoją przed oszołomem w tych strojach na mrozie. Niedopuszczalne !

Zastanawiałam się jednak, dlaczego owa pani musiała w każdym zdaniu wypowiedzieć co najmniej 3 razy słowo k****. Zagadka rozwiązała się jednak sama. Przysłuchując się w dalszym ciągu tamtej rozmowie dowiedziałam się, że środowisko, w którym żyje ta młoda kobieta musi być patologiczne, zaś słowo k**** na stałe zagościło w jej życiu. Jak się okazało panią lekkich obyczajów jest nie tylko jej sąsiadka, ale i:

- mama: „moja matka kurwa…”,

- siostra „kurwa moja siostra…”

Zastanawiałam się czy i ona podążyła za ich śladami. I tu po raz kolejny odpowiedź przyszła bardzo szybko „ja pierdolę facetów…”. Niestety powiedzenie Z JAKIM PRZYSTAJESZ, TAKIM SIĘ STAJESZ, w tym przypadku okazało się jak najbardziej na miejscu. Tylko żeby dzieci z tego nie było…

Wpadłam ostatnio w niesamowicie parszywy nastrój, który towarzyszył mi przez dobrych kilka dni. WŚCIEKŁOŚĆ. Na totalnie wszystko co się rusza i co pozostaje w spoczynku. Jednym słowem na wszystko, co istniejące i nieistniejące (filozofia!). Denerwowały mnie śpiewające ptaki, kwitnące kwiatki, świecące słońce, bakterie, słuchawki, ramka na zdjęcia, pluszak wpatrujący się na mnie tymi wkurzającymi oczyma, pachnący perfum i mama, która na wypowiedziane przy niej słowo na k zareagowała śmiechem, zamiast zrobić mi awanturę z latającymi przedmiotami i słowami w stylu: co się z tobą dzieje dziecko !? przecież ty nie znasz taki słów !

Siedziałam więc 10 h w pokoju, izolując się od otoczenia, bo wiedziałam, że mała, nieistotna rzecz jest w stanie spowodować wielką awanturę. A ta świadomość denerwowała mnie jeszcze bardziej.

Byłam tak zła, że łzy same napływały mi do oczu. Do teraz nie mam pojęcia, co spowodowało u mnie taki stan. Zaniepokoiłam się dopiero wtedy, gdy nawet mający wszystko w dupie Schmetterling nie poprawił mi humoru (nota bene razem ze mną słuchali go wszyscy sąsiedzi w okolicy. Celowo otwarłam okno, a głośniki podkręciłam na fulla (aż nie pojawiła się mama)).

Po brygadę obcującą białych białymi kaftanami, która miała umieścić mnie w pokoju bez klamek, zdecydowałam się zadzwonić (dla własnego bezpieczeństwa) dopiero wtedy, gdy słuchając „Psalmu stojących w kolejce” wyk. Przez artystów Studia Buffo, poprzedzonego urywkiem wypowiedzi Wojciecha Jaruzelskiego o wprowadzeniu stanu wojennego narysowałam zupełnie nieświadomie ludzika z podpisem W. J i zaczęłam dźgać go długopisem mówiąc do kartki: i na co ci to k**** było !?

Na szczęście brak czasu spowodował, że wściekłość odeszła. W siną dal.

* co widać na przykładzie tego bloga.

** Polacy mają dar tworzenia spolszczeń zagranicznych nazw.

PS. Za tydzień od 3 godzin, będę siedzieć w autobusie zmierzającym do nowego świata.